Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo rozczarowująca. Informacje lakoniczne i mało wnikliwe, pomimo mnóstwa niezadrukowanego miejsca. W takiej sytuacji można było pomyśleć chociaż o wersji angielskiej tekstu.

Zdjęcia raz zdecydowanie za duże, raz za małe, do tego słabo się prezentują na kiepskim papierze; niektóre wykonane współcześnie, po przebudowach, które całkowicie zaprzepaściły zamysł architekta, albo też pokazują obiekt oblepiony reklamami.

Brak wielu obiektów, których należałoby się w tej publikacji spodziewać, np. bardzo interesującej sekcji kalwarii w Panewnikach z lat 60.

Największą porażką są mapy, na których jest w zasadzie tylko schematyczna siatka ulic (i tylko kilka nazw na dana mapę!) i linii kolejowych, ale już bez dworców (!). Nie zaznaczono historycznych centrów miast, które umożliwiłyby umiejscowienie obiektów w jakimś kontekście, ani żadnych rozpoznawalnych dla danej okolicy obiektów. Jeśli nie znasz Pszczyny, z mapki nie dowiesz się, że jest tam jakiś rynek, pałac i park. Na dużej części map zaznaczono tylko po jednym obiekcie. Mapy w ogóle nie zawierają informacji o możliwości dojazdu komunikacją publiczną w okolice obiektu. Całostonicowe mapki plus spis obiektów na sąsiedniej stronie, często tylko jednego, osobno dla każdej miejscowości, stanowią w przybliżeniu 20% objętości ksiażki i nie wznoszą absolutnie nic.

Bardzo rozczarowująca. Informacje lakoniczne i mało wnikliwe, pomimo mnóstwa niezadrukowanego miejsca. W takiej sytuacji można było pomyśleć chociaż o wersji angielskiej tekstu.

Zdjęcia raz zdecydowanie za duże, raz za małe, do tego słabo się prezentują na kiepskim papierze; niektóre wykonane współcześnie, po przebudowach, które całkowicie zaprzepaściły zamysł architekta,...

Zawoalowana autobiografia, miejscami boleśnie szczera. Zlep bezpłętnych opowieści, których styl znamy z wydanych wcześniej komiksów, tyle że bez graficznego wzmocnienia (no, kilka ubogich rysunków jest). Jeśli kochasz sieńczykowski magiczny bieda-surrealizm, będziesz zachwycony/a.

Zawoalowana autobiografia, miejscami boleśnie szczera. Zlep bezpłętnych opowieści, których styl znamy z wydanych wcześniej komiksów, tyle że bez graficznego wzmocnienia (no, kilka ubogich rysunków jest). Jeśli kochasz sieńczykowski magiczny bieda-surrealizm, będziesz zachwycony/a.

Zarzutu, że książka napisana czterdzieści lat temu jest przestarzała, trudno nie uznać za groteskowy. Autorka napisała przekrojowy reportaż z licznymi odniesieniami do historii i kultury Japonii w czasach bez translatorów, edytorów tekstu, poczty elektronicznej i masy innych udogodnień, gdy zebranie i opracowanie materiału wymagało znacznego wysiłku i było przedsięwzięciem bez porówania trudniejszym niż w naszych czasach. Była to także pierwsza tego rodzaju popularna pozycją o życiu codziennym w Japonii wydana w Polsce. Trafność spostrzeżeń i prognoz oraz zakres tematyczny sprawiają, że zdecydowanie nadal warta jest przeczytania.

Zarzutu, że książka napisana czterdzieści lat temu jest przestarzała, trudno nie uznać za groteskowy. Autorka napisała przekrojowy reportaż z licznymi odniesieniami do historii i kultury Japonii w czasach bez translatorów, edytorów tekstu, poczty elektronicznej i masy innych udogodnień, gdy zebranie i opracowanie materiału wymagało znacznego wysiłku i było przedsięwzięciem...